„Poeta nie umiera, tylko już nie pisze wierszy…” – wspomnienie o Wisławie Szymborskiej

Dnia 9 grudnia 2016 roku odbyło się spotkanie poetyckie poświęcone pamięci polskiej poetki Wisławy Szymborskiej, które przygotowali uczestnicy Koła Przyjaciół Literatury Dziecięcej i Młodzieżowej. Na godzinne spotkanie z  poezją zaproszeni zostali uczniowie klas zawodowy. W czasie zebrania, młodzież oglądała prezentację poświęconą naszej noblistce, fragmenty filmu K. Kolendy Zalewskiej „Chwilami życie bywa znośne”, wysłuchała recytacji wierszy w wykonaniu samej autorki, a także poznała utwory poetki, które zaprezentowali uczestnicy koła. W ramach  realizacji projektu uczniowie z klasy III gimnazjum: Weronika Czarnocka, Marcin Piechocki i Krystian Kura, przygotowali prezentację na temat życia i twórczości polskiej noblistki oraz trzy gazetki tematyczne z ciekawostkami z życia poetki.  Uczniowie dowiedzieli się, że laureatka literackiej Nagrody Nobla była osobą pełną dystansu i żartobliwej autoironii. Do pisania zachęcił ją ojciec, który za dziecinne rymowanki płacił 20 groszy od sztuki. Wspominając szczęśliwe dzieciństwo, Szymborska opisywała siebie jako małą terrorystkę, zmuszającą wszystkich wokół do czytania jej na głos. Czytała albo jej czytano Juliusza Verna. Sięgała po niego zresztą z przyjemnością jako osoba dorosła, bo jak – pisała „jego fantazje nie ulegają przedawnieniu.” Poetka nie lubiła geometrii : „Pitagoras, Tales, Euklides, Archimedes – nie mam już do tych ludzi żalu, uraz szkolny jakoś mi przeszedł”. Lubiła natomiast gromadzić bezużyteczną wiedzę, a czasem nie uważała na lekcji i zamiast o poczciwym znanym wszystkim uczniom pierwotniaku pantofelku, myślała o czym innym: ” Uważałam go kiedyś za nudziarza, którego nie wiedzieć czemu muszę rysować w zeszycie. Pantofelek dopiero po dłuższym czasie upomniał się o należne mu miejsce w mojej wyobraźni.” Odbierając Nagrodę Nobla, powiedziała : „Wysoko sobie cenię dwa małe słowa: nie wiem. Małe, ale mocno uskrzydlone. Rozszerzające nam życie na obszary, które mieszczą się w nas samych, i obszary, w których zawieszona nasza nikła Ziemia.” Oprócz ciekawostek z życia pisarki uczniowie mieli okazję wysłuchać wypowiedzi sekretarza Pani Szymborskiej, który znał ją bardzo dobrze i opowiedział, jaką była osobą.  Uczniowie dowiedzieli się, że wiersze Szymborskiej stały się inspiracją dla wielu artystów, którzy kultywują pamięć o poetce w formie poezji śpiewanej lub też do jej słów tworzą ilustrację. Prezentację zakończył utwór „Nagrobek”, który jest swoistym epitafium poetki.
Mamy nadzieję, że spotkanie poświęcone Wisławie Szymborskiej poszerzyło wiedzę uczniów naszej szkoły na temat życia tej wybitnej poetki, jej zainteresowań i twórczości.