JANINA DOROSZEWSKA
Janina Doroszewska urodziła się 7 kwietnia 1900 roku
a zmarła w Warszawie 22 września 1979 roku. Była pedagogiem,
doktorat z filozofii uzyskała w 1928 roku na Uniwersytecie Warszawskim.
Dwa lata studiowała we Francji oraz przez rok w Stanach Zjednoczonych.
Po tych studiach pracowała w różnych zakładach oraz w Instytucie
Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Od 1947 roku była profesorem
oraz zastępcą dyrektora tej placówki, którą to funkcję sprawowała
w tamtym czasie Maria Grzegorzewska. Obie panie blisko ze sobą
współpracowały oraz przyjaźniły się.
W latach 1967-1970 Janina Doroszewska była również profesorem pedagogiki specjalnej na Wydziale Psychologii
i Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Przedmiotem jej zainteresowań badawczych były głównie problemy
pedagogiki leczniczej, profilaktyki i terapii dziecięcej oraz podobnie jak u Grzegorzewskiej kształcenie nauczycieli
dla szkól specjalnych. Była żoną znanego językoznawcy, profesora Witolda Doroszewskiego.
w zakładzie leczniczym (1963), O regeneracji (1972) oraz pośmiertnie Pedagogika specjalna (1981,
wydanie 2 – 1989). Oprócz tych książek, Doroszewska opublikowała w latach 1935-1978 ponad sto rozpraw
i artykułów naukowych, z których pierwsza rozprawa nosiła tytuł „Zwiastowanie w sztuce polskiej” (1935),
a ostatnia „Wyjaśnienie i uzasadnienie w rozumowaniu diagnostycznym” (1978). Pośmiertnie ukazały się
dwa tomy Pedagogiki specjalnej (1981 i 1989) oraz Matka Czacka w oczach przyjaciół (w zbiorze Ludzie
z Lasek pod red. T. Mazowieckiego, 1987).
